این ها همه کم لطفی دنیاست عزیز!

بسم الله

در چند روز گذشته خیلی مسائل برایم روشن شد .

برایم روشن شد رفیق گرمابه و گلستان می تواند برای حمایت از کاندیدای مورد علاقه اش، زیر رفاقت چندین ساله بزند.

برایم روشن شد فردی که سر انصافش قسم می خوردم، می تواند بی انصاف ترین مردم روی زمین شود.

برایم روشن شد سیاست دورمان می کند .

برایم روشن شد من را به سیاست چه کار؟

سال ها پیش نزد پدری که به اقتضای شغلش سیاسی است(یا به اقتضای سیاسی بودنش این شغل را برگزیده!) اقرار کرده بودم به بیزاری از سیاست!

همیشه می گفتند سیاست پدر و مادر ندارد!

نمی فهمیدم یعنی چه!

نمی فهمیدم حصر یعنی چه؟

نمی فهمیدم خراب کردن چهره های اصیل انقلابی یعنی چه؟

نمی فهمیدم این همه تخریب و توهین یعنی چه ؟

اما حالا می دانم .

حالا می دانم که قدرت آن چنان برخی را مست می کند که به هر وسیله ای متوسل می شوند.

همه می گویند پیروز اصلی انتخابات این مردم اند.

ولی به عکس من معتقدم این مردم تنها بازنده اند!

بازنده هایی که چهار سال به چهارسال، بیست هزار آرزو می خوابانند زیر طرفداری هایشان و بعد از انتخابات اوضاع همان است .

بازنده هایی که دنبال فرح اند، دنبال شادی اند، حالا به هر بهانه ای، پیروزی روحانی در انتخابات باشد، یا باخت تیم ملی به آرژانتین حتا.

انتخابات 88 برای منی که آن سال ها، نوجوانی ده، دوازده ساله بیشتر نبودم اثر مخربش را گذاشت.

اثر مخرب این هشت سال مردن روح و فهم سیاسی در بین جوانان هم سن و سالم است .

مردن فکر کردن است .

از همه شان بپرسید چرا به فلانی رای دادی؟

نمی دانند .

چون آن قدر سیاهی های سیاست را دیده اند که از آن متنفر شده اند.

چون نمی خواهند خودشان، فکرشان، عمرشان صرف یک بازی بی انتها شود.

این هشت سال این کار را با ما کرد!

گاهی با خودم فکر می کنم، خب بعد از نسل حاضر چه ؟

وقتی این جماعت راس حکومت، توانایی اداره امور مملکتی را نداشته باشند، چه کسی می خواهد سکان این مملکت را در دست بگیرد؟

من و شمای جوانی که بیزارمان کرده اند از سیاست ؟

و اینجاست که باید از آینده ترسید.

آینده ای خیلی نزدیک ...

ما همه کردیم کار خویش را

بسم الله

امروز سی ام اردیبهشت ماه 1396 است و 56 درصد مردم خوشحال اند از اینکه نامزد محبوبشان، برای چهار سال دیگر بر سر کار خواهد بود.

اما باید بدانیم از امروز تا چهار سال آینده اتفاق خاصی نخواهد افتاد!

نه عقاید عده ای کوته فکر درست می شود ، نه یکرنگی و یک دلی ایجاد می شود و نه بناست مملکتی گلستان شود.

امروز ما روحانی را انتخاب کردیم، نه برای برنامه ها و آرمان های بلندش!

روحانی را انتخاب کردیم، نه برای حضور بی سابقه اش در مناطره.

روحانی را انتخاب کردیم که اوضاع را نگه دارد.

روحانی را انتخاب کردیم که بی سوادی چون احمدی نژاد بر سرکار نیاید .

روحانی را انتخاب کردیم که 88 تکرار نشود.

به قول اخوی انتخال روحانی اکل میته بود، عندالاضطرار!

باید بدانیم، آش همان آش است و کاسه همان کاسه.

ظریف قهرمان خواهد ماند.

برجام سر جایش است .

عداوت راستی ها تمامی ندارد.

من و شما هم می نویسیم برای وبلاگی که خواننده ندارد.

پ.ن: جناب روحانی، ما همه کردیم کار خویش را، نوبت تو شد بجنبان ریش را

پ.ن2:این چند مطلب اخیر که کمی رنگ و بوی سیاسی گرفت و خودم می دانم حقا ناشیانه هم بود، صرفا حرف های نگفته ای بود که بیان شد و بیان شدن و نشدنش برای تارنمای بدون خواننده چندان تفاوتی هم ندارد.

جای مردان سیاست، بنشانید درخت!

بسم الله

بسی جای تاسف دارد اوضاع این مملکت!

مملکتی که کاندیدای ریاست جمهوری اش که از قضا از سادات هم هست، با یکی از سبک ترین و بی مغزترین خوانندگان ایران که حتی مجوز هم ندارد، دیدار می کند که رای جمع کند!

مملکتی که نامزد از نسل اهل بیت پیامبرش، از امام رضا (ع) استفاده ی ابزاری می کند که رای بیاورد!

مملکتی که کاندیدای از نسل پیامبرش، میتینگ غیرقانونی برگزار می کند!

مملکتی که نامزد از نسل پیامبرش، طعم کار اجرایی را نچشیده و وعده های فضایی می دهد

مملکتی که مردمانش برای لج رای می دهند!

مملکتی که حزب هایش، برای کم کردن روی هم(!) مناظره می کنند و تالله هیچ یک هم به فکر این مردم نیستند.

حقا مردمان خوبی داریم که این همه را می بینند و دم نمی زنند

هیچ کس هم به حرف ها و توصیه های کدخدا توجهی ندارد!

پ.ن : هنوز هم می گویم سیاسی نیستم و زیاد از عالم سیاست سر در نمیاورم، ولی آدمی مزین به عقل که هست !