پدیده ای به نام فوتبال

بسم الله
شاید وقتی جوانان چینی  برای اولین بار در چند قرن پیش ، دنبال یک جسم کروی می دویدند ، یا وقتی در روم این حرکت ورزشی را "هارپاستوم" نامیدند یا وقتی در سده نوزده میلادی بریتانیای کبیر ،رسما از این حرکت به عنوان یک ورزش تیمی  یاد کرد ، هیچ کس فکرش را نمی کرد دویست سال بعد ، محبوب ترین ورزش جهان ، همین دویدن بیست و دو نفر دنبال یک توپ باشد!
هیچ کس حتا تصور این که در قرن بیست و یک میلادی ، بزرگترین سرگرمی جوانان ، بازی کردن و دیدن فوتبال باشد را هم نمی کرد!
و حالا خواه یا ناخواه ، شده است جزء لاینفک زندگانی ما !
روزها صبر می کنیم و انتظار می کشیم تا "ال کلاسیکو" برسد و ببینیم و لذت ببریم و کری بخوانیم !
و بعدش هم ، حسب طرفداری از یک تیم ، شروع می کنیم پر کردن فضای مجازی از خصایل و فضایل بازیکنان تیم محبوب و تخریب و تهمت و ناسزا به بهترین بازیکن تیم نامحبوب !
در هر هفته ، حداقل یک شب را احیا می گیریم تا ببینیم "لستر سیتی " صدر جدول انگلیس را تصاحب می کند یا "لیورپول" .
بهترین و قشنگ ترین بازی های کامپیوتری مان هم ، شده است "فیفا" و "پس"!
و همه مان هم ، تحت الطاف و عنایات خداوند،کارشناس فوتبال و کارشناس داوری هستیم و صدالبته بهترین مربی جهان و بهترین مدیرعامل و سرپرست!
در هر شرایطی هم حق اظهار نظر و تحلیل های کارشناسانه می دهیم به خودمان !
غرض از این مقدمه طولانی تر از اصل متن ، چند جمله راجع به تیم ملی امیدمان و حذف تلخش از رقابت ها و بازماندگی اش از رسیدن به المپیک است .
اخیرا ، در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی ، شروع کرده اند به تمسخر و توهین و تحقیر بازیکنان و کادر فنی تیم ملی امید !
هر کسی که تا به حال پایش به توپ فوتبال هم نخورده ، جرئت می کند راجع به عملکرد محمد خاکپور اظهار نظر کند و ایراداتش را بگیرد!
کمی انصاف داشته باشیم ، جدای از شانس بدمان ، که بازی مان را در یک چهارم نهایی ، به دومین تیم آسیا انداخت ، تیم ملی امید یک بازی بی نظیر ارائه کرد!
تفاوتمان با دیگران دقیقا در همین است !
دیگران حمایت می کنند از تیم هایشان و ما تخریبشان می کنیم .
و همگی هم دست به چانه بردیم و سر به فکرت فرو برده و در بحر تحیر مستغرق شده که چرا نتیجه نمی گیریم .

پ.ن : اصلا و اساسا فوتبال را نمی فهمم ! که چرا باید یک سری بدوند و توپی را از یک خط عبور بدهند و میلیون ها نفر در سراسر جهان به تماشا بنشینند و حسرت بخورند و هیجان زده شوند . اما فوتبال ملی ، اسمش رویش است . ملی است . چه بفهمی چه نفهمی باید حمایت شود .
پ.ن 2: گر چه در فوتبال هیچ سر رشته ای  ندارم و حتا بازی کردنش را هم خوب بلد نیستم ، اما پرسپولیس چیز دیگری است .